Βασικός ρόλος του “Ceflex” είναι να δημιουργήσει, βάσει τεκμηριωμένων δεδομένων και δοκιμών, τις κατευθυντήριες τεχνικές οδηγίες σχεδιασμού εύκαμπτης συσκευασίας, κατάλληλης για μηχανική ανακύκλωση. Αποτελεί μια πρωτοβουλία, όπου εταιρίες από ολόκληρη την αλυσίδα της εύκαμπτης συσκευασίας μπορούν να γίνουν μέλη και να συνεισφέρουν με την τεχνογνωσία και τους πόρους τους. Αυτή τη στιγμή απαριθμεί πάνω από 130 μέλη και στόχος του οργανισμού είναι ο πλήρης σχεδιασμός αλυσίδας ανακύκλωσης μέχρι το 2025.
Πρόσφατα, δημοσιεύτηκαν από το οργανισμό η νέα σειρά οδηγιών, η οποία αποτελεί το τέλος της πρώτης φάσης δοκιμών του project και είναι ελεύθερες για όλους στο διαδίκτυο. Σύμφωνα με αυτές, μια εύκαμπτη συσκευασία είναι κατάλληλη για μηχανική ανακύκλωση, αν αποτελείται από τουλάχιστον 80 % κατά βάρος πολυπροπυλένιο (ΡΡ) ή/και πολυαιθυλένιο (ΡΕ). Επίσης, οριοθετούνται τα ποσοστά επιμολύνσεων (π.χ. μελάνια, κόλλες κτλ), τα οποία δεν πρέπει να ξεπερνούν το 5 % κατά βάρος της συνολικής συσκευασίας. Απαγορεύονται, πλέον, ουσίες όπως το πολυβινυλοχλωρίδιο (σύνηθες σε μελάνια και βερνίκια) καθώς και οποιοδήποτε πρόσθετο αυξάνει την πυκνότητα των πολυμερών σε >1 g/cm3 (π.χ. ανθρακικό ασβέστιο –CaCO3). Αναφορά γίνεται και σε επιπρόσθετα υλικά παρόντα στις εύκαμπτες συσκευασίες, όπως ετικέτες, ρουξούνια και zipper, τα οποία οφείλουν να είναι ίδιας σύστασης με το υλικό της κύριας συσκευασίας.
Τα παραπάνω συρρικνώνουν, σε μεγάλο βαθμό, τις επιλογές των διαθέσιμων υλικών για το σχεδιασμό εύκαμπτων συσκευασιών. Ενδεικτικά, αποκλείονται πολυεστέρες (ΡΕΤ), αλουμίνια (Alu foil) και πολυαμίδια (OPA), υλικά τα οποία συνεισφέρουν σημαντικά με τις ιδιότητές τους στις συσκευασίες τροφίμων μέχρι σήμερα.
Όλα τα παραπάνω μάς οδηγούν σε μια νέα εποχή και σταδιακό επανασχεδιασμό του συνόλου των εύκαμπτων συσκευασιών στην αγορά, εφόσον αυτή τη στιγμή είναι ελάχιστες εκείνες που πληρούν τις προδιαγραφές της μηχανικής ανακύκλωσης.
